Trauma heling - Opnieuw leren voelen
Hierbij het derde blog in een reeks die volledig gewijd is aan trauma en trauma heling. Vandaag wil ik een oefening met je doen, een oefening om de verbinding met het lichaam te herstellen via ons gevoel.
Vóórdat we de oefening kunnen gaan doen, wil ik je eerst het een en ander uitleggen, zodat je goed begrijpt wat de oefening werkelijk inhoudt. Ik neem je in deze blog stap voor stap naar de oefening toe.
nb. Als je begrijpt waarom je iets doet, voelt het vertrouwd en kun je je er ook volledig aan overgeven. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe groot het belang is om het lichaam eerst veilig te stellen, zodát het ook echt bereid is om zich te openen voor heling.
Een lichaam dat nog overleeft, kan niet helen.
Laat ik daarom beginnen bij het begin. We hebben allemaal te maken met trauma. Trauma kan ontstaan door een plotselinge grote gebeurtenis, een korte of langdurige ontbering aan bijvoorbeeld aandacht, genegenheid of troost, of juist een langdurige blootstelling aan spanning en stress.
Trauma
Hoe een trauma wordt opgelopen heeft helemaal te maken met het lichaam, en elk lichaam reageert anders, we zijn tenslotte allemaal uniek bedraad. Het enige dat het nodig heeft, is dat een specifieke ervaring als overweldigend of onverwerkbaar wordt ervaren. Het lichaam reageert hierop met een traumarespons; het lichaam gaat in een vechthouding, vluchthouding of zet alles ‘on hold’, waarmee de oorspronkelijke ervaring wordt ontkend. De oorspronkelijke ervaring wordt aan jouw bewustzijn onttrokken.
Het lichaam maakt een supersnelle beslissing voor deze traumarespons. Dit gebeurt zo snel dat het ons denkvermogen compleet voorbij gaat. Het gebeurt vóórdat we er ook maar iets aan kunnen doen. Vervolgens onthoudt het lichaam deze respons en zet dit in bij alle volgende ervaringen die sterk lijken op de oorspronkelijke overweldigende ervaring. En dit is wat trauma werkelijk is: een blijvende lichamelijke reactie op specifieke ervaringen, die plaatsvindt zonder ons gewaarzijn, wil of wens.
Wanneer je in de vechthouding bent geschoten, lijkt het lichaam in staat om het probleem of obstakel aan te kunnen.
Wanneer de vluchthouding is geactiveerd, lijkt het probleem of het obstakel te groot om aan te kunnen gaan.
In freeze ga je het probleem of obstakel helemaal niet meer aan. Dit is het grote opgeven. De gedachten die hierbij horen zijn: “Het maakt helemaal niet uit wat ik doe, er is toch niemand die luistert".
Een traumarespons is (na die eerste ervaring) in wezen saboterende energie. Het zorgt er namelijk voor dat je uit de verbinding met je lichaam raakt. Je doet dingen die je niet wil en je kan dit ook niet veranderen. Je gedrag is saboterend en creëert onrust, chaos, pijn, stress en daarmee belemmeringen op je levenspad. De enige weg terug naar innerlijke rust, vrede én bewustzijn is - dan ook - via je lichaam.
De traumarespons - Uit de verbinding gaan
Bij alle mogelijke traumaresponsen is er sprake van een ‘uit verbinding gaan’, ik noem dit no-flow. No-flow ontstaat dus wanneer ons gewaarzijn niet meer in verbinding is met ons lichaam. Het lichaam neemt de leiding over. Dit is niet hoe het hoort te gaan. Het lichaam kan namelijk alleen maar overleven: vechten, vluchten of bevriezen.
Flow betekent daartegenover dat ons lichaam en gewaarzijn samenwerken, verbonden zijn, en overeenstemmend stromen - samen zijn, verbonden zijn - doorgaans ervaren we dit als we geen obstakels of beperkingen op onze weg zien.
Zullen we hier heel even bij stil staan? Op onze weg naar wát?
Verlangen
Liefde (ons bewustzijn) is een wens, die wordt vormgegeven door ons verlangen. Wij hebben een stroom die ons de weg wijst. Dat is onze levensstroom. Onze levensstroom laat zich voelen als een verlangen. Ons verlangen is altijd een doel in ons vooruitzicht. We worden er blij van als we eraan denken. Het brengt ons in flow. We voelen dat we ervoor in beweging willen komen. We hebben een doel in ons leven.
Bij overleven (trauma) wordt ons verlangen vervangen door frustratie - en wordt ons doel het obstakel dat in de weg staat van ons verlangen. Dit obstakel komt in de vorm van een persoon, een gebrek, een conflict of een probleem. Dit resulteert automatisch in vechten, vluchten of helemaal geen verlangen meer voelen. Ik heb dit mijzelf wel eens onder woorden proberen te brengen als: “Ik voel dat mijn lichtje aan het uitgaan is”.
Zou je dit kunnen herkennen bij jezelf?
Zou je het kunnen voelen, wanneer je ‘tegen’ bent of ‘voor’?
Voel je het verschil tussen weerstand of genegenheid?
Kun je in jezelf een vertrekkende beweging of een overeenstemmende, meegaande beweging waarnemen?
En zo ja, kun je dan voor jezelf opschrijven welke situaties, personen of handelingen het een óf het ander teweegbrengen in jezelf?
Flow en No-Flow
Flow is een stromende beweging vanuit ons hart naar ons lichaam dat ons lichaam in beweging zet in de richting van ons verlangen - dit is onze levensstroom - je zou ook kunnen zeggen bij Flow loopt ons lichaam (en dus ons gedrag) synchroon met ons hart (ziel, essentie,verlangen, ons levenslicht).
No-flow is een tegenovergestelde beweging, hier is geen stroom (geen gewaarzijn) vanuit ons hart naar ons eigen lichaam, maar vindt de stroom plaats vanuit ons lichaam naar buiten toe, weg van ons. Je zou dus kunnen zeggen dat de verbinding met ons hart, met onze kern, hier helemaal niet aan te pas komt. Hierbij verliezen we onze eigen energie, we lopen leeg.
Trauma heling
Terug naar Flow
Om de vertrekkende energie of de innerlijke impasse (bij freeze) weer in flow te krijgen is er een inwaartse beweging nodig. En hiermee kom ik alweer een stapje dichterbij de oefening van vandaag!
Zoals ik in blog 1 (uit deze reeks) heb verteld is de weg terug naar je lichaam: voelen. Daar waar de traumarespons is gezeteld, wordt het gevoel, dat eens overweldigend of onverwerkbaar was, ontkend en dus onderdrukt, bewaard, vastgehouden. Wij zijn daar zelf niet of nooit (bij) geweest. Het is daarom belangrijk dat we weer gaan voelen. Dat we het voelen weer toelaten om de (flow) beweging terug te brengen.
In blog 2 uit deze reeks heb ik je verteld dat je dagelijks incheck-momenten kunt inzetten als een eerste aanzet om de verbinding met je lichaam te kunnen herstellen, omdat dit de enige weg terug is uit trauma en met name de trauma respons.
Ik ga je nu vragen om tijdens deze incheck-momenten een afspraak te maken met je lichaam, als je een trauma respons hebt gehad, dat je hierop terug zal komen met een voel-sessie. Het kan dus zomaar zijn dat je elke dag een keer ervoor zal dienen te gaan zitten om in je lichaam gewaar te zijn en het gevoel te laten stromen.
Nu kan ik me voorstellen dat je hierbij denkt: “Maar wat doe ik hiermee?” “Wat gebeurt er dan?” Of misschien denk je wel: “Ik voel toch al?” Daarom wil ik mijn persoonlijke ervaring met je delen, zodat je begrijpt waarom ik je deze oefening met heel veel liefde - en mijn grote overtuiging van zijn effectiviteit - meegeef.
Bewust Voelen
In de herfst van 2004 had ik een gesprek met een vriendin. Zij vertelde mij over een boekje dat ze had gelezen. Het ging over voelen. Ik was meteen geïnteresseerd en mocht het van haar lenen. Het was geschreven door therapeuten die hun cliënten geen therapie gaven. Zij deden niets om hun cliënten een oplossing te bieden voor hun probleem, of om mee bezig te kunnen zijn.
Zij omschreven allemaal hoe zij met hun cliënt zaten terwijl de cliënt voelde. Al die therapeuten deden helemaal niets. Ze zaten met hun cliënt en lieten de cliënt zich in hun nabijheid en dus de veiligheid van hun aanwezigheid voelen.
Het hele boekje bestond uit allemaal dezelfde verhalen, ‘samenzijn in voelen’, en dat voor allerlei uiteenlopende problemen. Uiteraard ging het boekje ook over de resultaten. Wat er na verloop van tijd consequent plaatsvond is dat de cliënt opknapte. Het gevoel dat eerder had overheerst werd minder en kon zelfs volledig verdwijnen, bovendien kwam er een wijsheid in de cliënt naar boven, die de cliënt hielp om het probleem of obstakel waar de cliënt meer naar de therapeut was gekomen, vanzelf kon oplossen. Er kwam door het voelen een wijsheid vanuit de diepte van elke cliënt naar de oppervlakte waardoor de cliënt zijn eigen oorspronkelijke probleem zelf kon oplossen. Soms was er helemaal geen sprake meer van een probleem. Soms was er alleen sprake van een keuze. Een hele logische keuze. Die eerder compleet over het hoofd gezien was. Ineens was er de oplossing. Maar niet omdat die er eerder niet was, die werd eerder gewoon niet gezien! En eigenlijk werd het dan ook niet meer ervaren als een oplossing voor een probleem, maar voor een mogelijkheid. Een mogelijkheid waar de cliënt voor kon gaan.
Ik was ongelooflijk geïntrigeerd door dit boekje, waar ik helaas de titel niet meer van weet, ik weet zelfs niet meer hoe het boekje eruit zag. Dus mocht er toevallig bij jou nu een lichtje aangaan, weet jij over welk boekje ik het heb? Wil je dit dan in een reactie opschrijven voor eventueel geïnteresseerde volgers? Ik besloot deze ‘therapie’ op mijzelf toe te passen.
Voel-sessies
Elke keer wanneer ik voelde dat ik gespannen werd, gestresst, me bedreigd voelde of gefrustreerd, dan ging ik er even voor zitten, ik bracht vaak mijn handen intuïtief naar mijn buik en bracht mijn aandacht naar binnen. Gewoon even voelen dit. En in het begin was dit behoorlijk onwennig, kan ik je vertellen. Ik wist niet goed hoe ik moest ‘voelen’. Ik ging er soms dan maar voor liggen, ademen, en dan gewoon erbij zijn. Op een gegeven moment werd het makkelijker en kon ik het zelfs doen wanneer ik midden in een stressmoment zat. Ik legde mijn handen op mijn buik en bleef met mijn aandacht bij het gevoel, terwijl ik midden in de (soms heftige) situatie verbleef. Heel spannend, maar waarschijnlijk heel erg doeltreffend.
In mei 2005, en dit is niet heel lang daarna, heb ik tijdens zo’n ‘voel-sessie’, die inmiddels al wat verder ontwikkeld was, een enorme persoonlijke doorbraak gehad. Een eenheidservaring, samadhi. Ondanks dat ik toen nog niet wist wat me precies overkwam, wist ik dat dit altijd al het enige doel in mijn leven was geweest.
'I touched ground'
Voor het eerst in dit leven was ik - het licht en het leven dat ik ben - volledig aanwezig, gezeteld in mijn hele lichaam. Waar het hoort! En ik kon het voelen! Er kwam een enorme liefde en ongelooflijke diepe wijsheid vrij - en door me heen. Dit heeft mijn leven compleet veranderd.
Wat er in mei 2005 met mij gebeurd is, was voor mij het startpunt van een indrukwekkende reis naar binnen waarbij ik steeds meer en steeds vaker in verbinding kwam met mijn binnenwereld, waar zich de deur bevindt tot een plek van onbegrensde liefdevolle wijsheid. De plek waar onze intelligentie kan doorgroeien en wij onszelf met bewustzijn kunnen voeden.
Die deur ging in 2005 voor mij open, waar ik uiteraard heel dankbaar voor ben. Hier zijn mijn 3 boeken uit voortgekomen, mijn cursussen en mijn zelfinzichtkaarten.
Trauma biedt je de gelegenheid voor groei
In de periode na 2005 heb ik steeds weer nieuwe groeistappen mogen maken, maar heb ik ook het inzicht gekregen dat ons levenspad een pad is van groei. Van evolutie. Die evolutie wordt elke keer ingezet door een probleem, een obstakel of een frustratie, kortom door een trauma. En elke keer wanneer zo'n trauma aangeraakt wordt, heb je de keuze: of je groeit of je valt in herhaling. Dit geldt zo voor mij en dit geldt voor ons allemaal.
Het lichaam, maar je mag ook zeggen, het leven - bepaalt hierbij wanneer we klaar zijn voor een volgende stap, een volgend groeimoment. Je voelt het vanzelf, want je raakt gefrustreerd. Je raakt uit de flow.
Mijn laatste stap heeft bijna 2,5 jaar geduurd en was met recht een behoorlijke worsteling, maar ook een enorm verrijkende groeistap, omdat het ertoe heeft geleid dat ik nu de connectie vanuit de onbegrensde wijsheid waar ik mijn weg heel goed naartoe kan vinden, mijn weg terug naar het lichaam kan maken. En ik zou mijzelf niet zijn als ik dit niet met jou zou willen delen. En dat is werkelijk wat ik nu doe.
En dan komen nu aan bij de oefening.
De oefening - bewust voelen
Elke keer wanneer je pijn, frustratie of stagnatie voelt in je lichaam en je de neiging ervaart om te vluchten, vechten of te vertrekken:
Ga je er even voor zitten (als het kan meteen na de trauma respons, anders achteraf, dan kom je erop ‘terug’)
Keer je aandacht naar binnen.
Kom in de stilte van je lichaam.
Let je op je ademhaling, en ga dieper en langzamer - bewuster - ademen.
En voel wat er in je gebeurt ("wat gebeurt er?")
Overigens - zonder het gevoel te benoemen.
Voel, zonder het gevoel te beoordelen.
Wees eenvoudigweg bij het lichaam dat voelt.
Vestig je aandacht daar waar het gevoel zich bevindt.
Hoe voelt het?
Waar voel je het?
Houd je aandacht weg van een verhaal (deze kan namelijk hierbij automatisch vanuit het brein getriggerd worden, blijf hierbij weg, kom steeds weer terug bij de plek in je lichaam waar je voelt).
Houd je aandacht weg van de oorzaak voor het gevoel (dit is opnieuw een initiatie voor het tot leven komen van ‘het verhaal’. Breng je aandacht hiervandaan, door steeds weer terug te komen bij de plek in je lichaam waar je voelt).
Hierbij wil ik nogmaals benadrukken dat trauma en de traumarespons een lichamelijk trauma is, het verhaal erover ontstaat daarná pas, wanneer we met onze denkgeest willen verklaren waarom we hebben gereageerd zoals we hebben gedaan. We schamen ons of voelen ons schuldig, ons gedrag klopt niet met wie we weten of voelen dat we werkelijk zijn. Met ons verhaal proberen we ons gedrag te herstellen naar de buitenwereld. Wat we hiermee echter doen is, we houden de traumarespons in stand en creëren een vicieuze cirkel waarin het trauma zich kan herhalen en herhalen met alle gevolgen van dien. Alles blijft zoals het was.
Hier wil je jezelf weg van houden tijdens deze oefening, omdat de oefening anders geen effect kan hebben (je lichaam zal zich niet veilig voelen).
Ik hoop van harte dat je deze reis van groei en heling met mij aangaat, het wordt een reis die wordt gekenmerkt door releasing, resetting en healing. Ik ga het graag met je aan, stap voor stap, in deze en de volgende blogs & video’s. Ik heb geen haast, we hebben alle tijd. Dit is namelijk geen prestatie, dit gaat over liefde voor jezelf ontwikkelen en je leven haar eigen leven laten ontvouwen. Jouw leven ontvouwt namelijk helemaal vanzelf. Hoe mooi is dat!
Het is niet altijd makkelijk, maar door elke keer opnieuw stil te staan bij wat je voelt, creëer je de ruimte om je lichaam te helen en je lichtje te bevrijden.
Geef je lichaam de tijd om te helen, geef je gevoelens de ruimte om door te stromen, zodat de onbegrensde wijsheid die in jou zit tot je kan komen.
Tot de volgende keer. Dan gaan we samen ademen!
Liefs,
Nicky
Comments